Jak zdiagnozować padaczkę?
Jak diagnozuje się padaczkę?
Padaczka (epilepsja) to przewlekłe schorzenie neurologiczne, które objawia się nawracającymi napadami spowodowanymi nieprawidłową aktywnością elektryczną mózgu. Aby właściwie rozpoznać chorobę, konieczne jest przeprowadzenie kompleksowej diagnostyki – od szczegółowego wywiadu po specjalistyczne badania obrazowe i elektroencefalograficzne.
Wywiad medyczny i obserwacja objawów
Pierwszym krokiem w diagnostyce padaczki jest dokładny wywiad medyczny. Lekarz pyta pacjenta (lub świadków napadu) o jego przebieg:
– Jak długo trwał?
– Czy wystąpiła utrata przytomności, drgawki, sztywność mięśni?
– Czy pojawiły się objawy poprzedzające, np. aura, dziwne zapachy, wrażenie déjà vu?
Zbierane są także informacje o możliwych czynnikach wyzwalających napad – stresie, braku snu, migających światłach – oraz o historii medycznej pacjenta (urazy głowy, infekcje neurologiczne, choroby dziedziczne). Znaczenie ma również występowanie padaczki w rodzinie.
W gabinecie neurologicznym Mediss Medical diagnozujemy i leczymy padaczkę kompleksowo – zarówno u pacjentów dorosłych, jak i dzieci.
EEG – badanie aktywności mózgu
Kolejnym krokiem jest wykonanie EEG (elektroencefalografii), czyli nieinwazyjnego badania rejestrującego impulsy elektryczne mózgu za pomocą elektrod na skórze głowy. EEG pozwala wykryć charakterystyczne zmiany – np. fale ostre, zespoły iglica-fala – które mogą świadczyć o padaczce.
Badanie trwa zazwyczaj 20–30 minut, ale w niektórych przypadkach wykonuje się EEG przedłużone (kilkugodzinne) lub całodobowe – zwłaszcza jeśli napady występują rzadko lub podczas snu.
Warto pamiętać: prawidłowy wynik EEG nie wyklucza padaczki, a obecność zmian nie zawsze ją potwierdza. Kluczowa jest interpretacja w kontekście objawów klinicznych.
Rezonans magnetyczny i inne badania obrazowe
Aby znaleźć przyczynę napadów padaczkowych, lekarz może zlecić rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografię komputerową (CT). Badania te pozwalają wykryć zmiany strukturalne mózgu:
– guzy,
– blizny po urazach,
– wady wrodzone,
– zmiany naczyniowe,
– zanik korowy.
MRI jest preferowaną metodą, ponieważ daje dokładniejszy obraz struktur mózgowych.
Diagnostyka różnicowa – co jeszcze warto wykluczyć?
Napad padaczkowy może przypominać objawy innych schorzeń, dlatego ważne jest ich wykluczenie. W ramach diagnostyki różnicowej bierze się pod uwagę:
– hipoglikemię (niski poziom cukru),
– zaburzenia rytmu serca,
– napady psychogenne (niepadaczkowe),
– infekcje ośrodkowego układu nerwowego.
W niektórych przypadkach wykonuje się także:
– badania krwi (elektrolity, glukoza),
– punkcję lędźwiową,
– konsultacje z innymi specjalistami.
Rozpoznanie padaczki wymaga współpracy pacjenta z neurologiem oraz wykorzystania nowoczesnych metod diagnostycznych. Wywiad, EEG, badania obrazowe i diagnostyka różnicowa pozwalają na postawienie trafnej diagnozy oraz wdrożenie skutecznego leczenia.
